5) İzmir Seyahati

    Neredeyse iki buçuk ay geçmişti buluşmamızın üstünden. Bu aradaki detayları çok hatırlayamıyorum ama inişli çıkışlı bir ilişkimiz vardı her zaman. Muhtemelen sen de ben de kendi memleketlerimize gidip gelmiştik bu aralarda. Başka önemli bir olay olmuş muydu tam hatırlayamıyorum. 

    Bu aralar için hatırladığım en önemli anımız İzmir seyahatimizdi. O zaman en sevdiğin sarkıcı Emre Aydın'dı. Ben de zaten daha çok rock müzik dinlediğim için çok yabancı değildim Emre Aydın'a. Birlikte şarkılarını dinliyorduk muhtemelen. Sen ise konserine gitmeyi çok istiyordun. 2011 yılbaşında ise İzmir'de konseri vardı. İlk kim buldu ya da gitmeyi sen mi istedin yoksa ben mi bir yerde görüp sana sürpriz yaptım hatırlamıyorum. 

    Benim de kız kardeşim o zaman İzmir'de üniversite okuyordu ve evde kalıyordu. Bu durum bizim oraya birlikte bir seyahat yapmamızı mükemmel bir plan haline getirmişti. Daha önce görmüş müydün Emre Aydın'ı hatırlamıyorum ama belki de ilk kez görme fırsatın da olacaktı. Gittiğimizde kız kardeşimle tanışmıştın, aynı zamanda ben de kız kardeşimin erkek arkadaşıyla. Birlikte bir yerlere gidip oturmuş olmamız lazım. Bir de seninle kordon'a gittiğimizi hatırlıyorum. 

    Akşam konser vardı ve birlikte gitmiştik. Dönüşte taksiyle kız kardeşimin evine gelmiştik. O ve arkadaşları yoktu. İçecek filan almıştık. Sen çok az içtikten sonra sarhoş olmuştun. Ben seni güzelce giydirip uyutmuştum. Bu kadar detayı neden anlatıyorsun diyebilirsin. Ama bazı detaylar sanırım ilişkimiz hakkında önemli ipuçları veriyor. Sana o kadar temiz bir sevgi besliyordum ki istemediğin hiç bir şeyi ben de istemedim. Fakat sonraları düşünürken aslında böyle olmasının da ilişkimizi bitme noktasına götürdüğünü anlayabiliyorum. Bazı şeyler karşılıklı olmalıydı. Ben ise seni kaybetmemek için her şeyi yapıyordum.  

    Bu arada eski erkek arkadaşın sürekli sana mesaj atmaya ve aramaya devam ediyordu. Bu durum bazen çıldırtıcı bir hal alıyordu. Yılbaşı gecesi de öyleydi. Sen de bu durumdan bıkmış olacaksın ki ona cevap vermiş ve gezerken çektiğimiz bazı fotoğrafları ona göndermiştin. Bu durum ise zaten kötü olan durumu daha da kötü bir hale sokmuştu. Üstelik sen hep bana cevap vermediğini söylediğinden bu sefer bunu görmem ben de bir güvensizlik yaratmıştı. Ayrıca yanında olmadığım zamanlar da bazen bıkıp cevap verebileceğini ve hatta konuşmuş olabileceğini düşünmeme neden olmuştu. Tüm bunlar yaşanınca, dönüşümüz çok keyifsiz ve gergin olmuştu. İlk seyahatimiz son seyahatimiz olmak üzereydi. Fakat öyle olmayacaktı.. 

O günlerde çok üzülmüş olacaktım ki aşağıdaki karamsar şiirleri yazmıştım. 

Suç...

tükeniş..

kEder

yorgun

dEğiş

ağlamak..

bir söz kalbi yakar..

bu yaşlar kime akar..

sen ağlarsın alem bakar..

doğru..herkes kendine yapar..

4) İlk Sorunlar

     Bir süre her şey iyiydi diye hatırlıyorum. Sonra zaman geçirdikçe, ilişkimize üçüncü şahıslar dahil olmaya başlamıştı. Zaten dahillerdi belki de. Ama ben bunu bilmiyordum. 

    İlk olarak eski erkek arkadaşından uzun bir ilişkiden sonra olaylı bir şekilde ayrılmıştın. Tabi çocuk suçlu olduğu için ve sen onu terk ettiğin için olacak, peşini bir türlü bırakmamıştı. Afyon'a geldikten sonra bu durum iyice artmış, bir şekilde ailenden uzak ve hayatında biri olabileceği düşüncesi muhtemelen kafasını kurcalıyordu. Bir zaman bıkmış olacaksın veya ondan intikam almak istemiş olacaksın ki, ilişkimizi ona söylemiştin. Bu davranışın her şeyin daha karmaşık hale gelmesine sebep olacak, eski erkek arkadaşının ise seni vaz geçirme isteğini körükleyecekti. 

    Bir yandan da benim arkadaşım ile olan ilişkin de bir şekilde devam etmişti. Kim kime yazmıştı hatırlayamıyorum fakat benim arkadaşım durumu öğrendikten sonra bir şekilde görüşmüştünüz ve arkadaşım sana çok kötü bir şekilde vicdan yaptırmıştı. Şimdi yazarken farkediyorum ki muhtemelen sen de farkedeceksin bu olaylara yanlı ve kendi bakış açımdan bakıyorum. Mecburen öyle yapıyorum çünkü o zaman olan biteni anlayamamıştım. Bu saatten sonra da ancak sen anlatırsan tam olarak anlayabilirim. Her ikisinden de birer düşman veya rakip gibi bahsediyor da olabilirim. O zaman öyleydi. Hala daha her ikisinin de çok iyi niyetli olduklarını düşünmüyorum. Tabi ki insanlar hata yapabilir. Fakat aldatmak mesela affedilebilir bir hata mıdır? Affedecek taraf çok seviyorsa belki. Arkadaşımı zaten bana anlatmana gerek yok. Ki ilerde onunla barışmak için yaptığımız konuşmayı yazınca ne demek istediğimi anlayacaksın. 

    Sen de ben de o zamanlar henüz çok tecrübesizdik. Sen insanlarla iletişim ve kararlılık konusunda benden iyiydin tabi ama bir şekilde etkilendiğin insanlara karşı biraz körlük yaşadığını ben görebiliyordum. Bunların dışında ufak tefek kıskançlıklar vardı fakat bir ilişkinin olmazsa olmazı sanırım. Sadece bir keresinde eski kız arkadaşımın yorumlarının ya da fotoğraflarının facebook profilimde kaldığını görmüştün de o zaman ciddi bir tartışma yaşamıştık. Sonra kendimi bir şekilde affettirmiştim. Yine bu dönemlerde olsa gerek, eski erkek arkadaşın seninle ilgili hatıralarını, fotoğraflarınızı ve bir takım hediyeler içeren bir paket göndermişti sana yine seni kendine döndürmek için. Bundan da oldukça etkilendiğini hatırlıyorum. Bana söylediğinde ben çok tepki göstermiştim ve tüm hepsini atmanı istemiştim. Sonra sen de atmıştın diye hatırlıyorum.

     Tüm bu sorunlara rağmen ilişkimiz inişli çıkışlı, bir mesajda küsüp diğer mesajda barışır şekilde, veya bir mesaja geç cevap geldiğinde ben kendi kendimi yiyip bitirmelerimle devam ediyordu. Seni öyle çok seviyordum ki mesaja geç cevap vermen bile beni bitiriyordu. Ancak benim yanımdaysan çok huzurlu ve rahat olabiliyordum. Şimdi bakınca bunun aslında sorunlu ve kendimden soğutan bir davranış olduğunu anlayabiliyorum. Keşke böyle yapmasaymışım. Bir de tabi o zamanlar çok hanzo olduğumu da kabul etmeden edemeyeceğim. İncelik ve romantiklik denilen şeyin yazdığım şiirler filan haricince ya da birlikteyken göstediğim ilgili alaka haricinde esamesi okunmuyordu elbet. Yani bir hediye alayım ya da bir şeyler planlayayım, bir süpriz yapayım filan diye aklımdan çok geçmezdi. Hoş hala bu konuda kendimi çok geliştirdiğimi söyleyemem. Sen belki de bunları görerek; hep birlikte yanyana olmak istediğimi, bu gösterileri yapmadığım için seni aslında sevmediğimi filan düşünmüş olabilirsin arada. Bazen seni sevdiğimi göstermediğimi söylerdin hep zaten. 

    Gel gelelim ilişkimizde ilk çatlaklar oluşmaya başlamıştı böylece. Bir yandan da sen üniversite ortamına girmeye ve yeni arkadaşlar edinmeye başlamıştın. Ben ise iş ortamındaydım. Sen benim daha önce olduğum ortamda, ben ise senin ilerde olacağın ortamdaydım. Yani bir dönem uyumsuzluğumuz da vardı. Bu da belli başlı sorunlara neden olacaktı ileride. Mesela şu aşağıdakini daha görüşmemizden çok kısa süre sonra neden yazmıştım o zamanlar tam hatırlamamakla birlikte bir tartışmadan sonra yazmış olmam olası. 

Hoşgeldin eski dostum,
Uzun zaman oldu,
Özletmiştin kendini,
Zaten bir sen bırakmazsın beni..
Görür görmez tanıdım seni,
Değişmemişsin hiç, biraz büyümüşsün,
Hafızamda kazınmış bu suret, bu ad,
Ve bu acı tad.
Yanlızlık adın...
Ve tanıdım bunlar da arkadaşların...

    İnsan sevince aptallaşır. Ünlü bir psikoloğun sözü bu. Ben seni severken çok aptaldım evet kabul ediyorum. Belki bu durumum sana bazen yük oluyordu. Ama aşk biraz da böyle bir şey. Sabırsız, endişeli ve kırılgan. Hele ki böyle sorunların ortaya çıkmış olması, beni daha da aptallaştırmıştı. Üstelik hayatımın aşkını bulduğumu hissederken. 

    Aşağıdakileri bu dönemlerde yazdığımı düşünüyorum. Aslında tam olarak hikaye şöyle. Bir konudan dolayı tartıştığımız bir zamanda sana üzgün olduğumu ve bunu senin yaptığını söylerken, senin bana herkes ne yaparsa kendine yapar demen üzerine sana yazdığım dörtlük. 

ağlamak