Nihan,
Sen gerçek olan tek hayalimdin şu hayatta. Aslında gerçek olan tek aşk. Ben hep istedim aşık olmayı ve bu aşka karşılık bulmayı. Önceleri hiç söylemedim. Hep bekledim. Sonra aradığımda bulamadım. Bulduğumda o olduğunu sandım. Aradığım şey olmasa da kabul ettim. Yine de senin gömleğini giydirdim onlara. Hiç biriyle dalga geçmedim. Sonuna kadar gitmeye razıydım. Ama gün geldi seninle tanıştım. Bu defa oluyordu sanki. Yine umutsuzluk sarıyordu bazen beni. Ama dinlememeye çalışıyorum. Sonra bir gün oldu. Hiç beklemediğim anda belki de. Sonra olduğu yetmezmiş gibi bir de buluştuk seninle aynı şehirde. Böyle bir sürpriz bir daha yapmadı bana hayat. Sen, güzeldin, asildin, hep aradığım kişiydin sanki. İşte yan yana da gelmiştik. Sonrasını burada anlattım. Yine olmamıştı. Belli ki yine başkasının gömleğini giydirmiştim sana da. Peki kimdi bu gömleğin sahibi? Hep rüyalarımda görürdüm. Bana gülen o tatlı yüz. Sonra sımsıcacık bir sarılma. Yapmacıklığın zerresi olmayan o kadın. Hep farklı surette görünürdü bana. Ama hissettiğim şey hep aynı idi işte. O içimi saran sıcaklık.
Sonrasını ne sen sor ne de ben söyleyeyim. Yine yanlış kişilerin kucağına düştüm hep. Onlara da her şeyimi verdim. Her şeyden önce tüm iyi niyetimi ve sadakatimi. Ama sonra ne zaman ki işleri bitti. O zaman bambaşka oldu her şey. Vurdular beni. Hep vurdular sırtımdan. Sonra böyle böyle hayatın geri dönülmeyecek bir noktasına geldim. Seninle başka yerlerdeydik artık. Bir araya gelmemiz imkansızdı. Ya da seninle yaşadığımız şeyleri yaşayabileceğimiz kimse de yoktu artık. Tüm bunlar yetmez gibi hayat artık beni de bir ucubeye çevirmişti. Artık ne sen olabilirsin ne de o rüyalarımdaki kadın. Kısacası ben sıkışmış biriyim artık. Fırlatıp attı hayat beni bir köşeye ve orada sıkışıp kaldım. Beni kendim dahil kimse kurtaramaz artık buradan. Çok erken değil mi pes demek için hayata? Belki de işte hayat böyle kaybettiklerinin pişmanlığını yaşayarak geçiyordu. Kim bilir. Daha önce yaşamadık ki. Bir daha da yaşayamayacağız. Keşke böyle olmasaydı diyeceğim ama oldu bir kere. Geçmiş olsun hayat hepimize. Bazı şeyler yarım kalır, bu da bitmenin bir şeklidir. Hayat da böyle yarım kalır ve bir gün biter.
Sağlıcakla kal.
