Bu yazıyı ilk zamanlar yazmış olmalıyım. Mutsuz sonla bitmesinin sebebini şimdi biraz hatırladım. İlişkimizin ilk başlarında eski kız arkadaşımla olan bir meseleden kavga edip kısa süre ayrılmştık galiba. İlk ama son olmayan ayrılığımız. Aşağıdaki yazı blogumun tozlu raflarında bugüne kadar varlığını sürdürmeyi başardı. Türkçe ve dil bilgisi için şimdiden kusura bakmayın. Kaç kitap önceydi bilmiyorum ama hissiyatı bozmamak için çok düzeltme yapmadım.
---
Prensesini buldu şovalye bir gün. Aslında çoktan bulmuştu ama tanışmamıştı. Masallarda yaşamak nasıldır artık tatmaya başlamıştı. Her şey bir rüya gibiydi. Ama her sefa cefasınıda getirir ya işte bu da öyleydi. Görüp görebileceği en uyumlu ve en güzel en anlayışlı .. en en en hepsi ondaydı işte . Neredeyse kendimi başkasında buldum artık diyecekti.
Gün geçtikçe şovalyelik duyguları prensese yöneldi . Onu düşünür, ona yardım eder, onu korur oldu. İçinde ne varsa hepsini açık açık söyler oldu ona. Hayaller kurdular şovalye ve prenses birlikte . Bazen diz dize oturuyor, bazen göz göze bakıyor, bazen dizlerinde yatıyorlardı. Hayal de olsa güzeldi. Bu hayal bir masala dönüştü gün geldi. Kendi gözlerinden bakmıyordu artık .. Artık görüntüler farklıydı onun için. Her ne yapsa prenses onunla birlikteydi sanki. İçimdeki Şovalye.. Onu tanıdıktan sonra kötülükleri silmişti artık içinden. Her şeyde onu görüyor neye bakarsa baksın ve seviyordu.
Kötü gördüğünü de affetmiyordu. Şovalye koruyordu prensesini. Prenses uykuda.. Prenses uykudaydı aslında şovalyesini bulduktan sonra. Belki en güzel rüyasını görüyordu hayatındaki. Hayatındaki kötülükler bitmişti artık onun için. Uyanmak istemiyordu hiç. Avutuyordu kendini böylece.
Uyanmaya başlar başlamaz anladı rüya olduğunu ve isyanını savurdu dışarıya.. Ne uyku vardı ne rüya ne de masal. Gerçekler tokat gibi çarptı şovalye ve prensesimizin yüzüne. Masal başladığı gibi bitti bir gece.. Masalları yarım yanlış okunacak ve okunmadan unutulacaktı. Şovalye artık vazgeçmişti ama sadece prensesinden. Masal onun için devam ediyordu. Kahraman olması gerekmiyordu. Kalbi ağır gelmişti ona. Artık bırakacak ve yoluna öyle devam edecekti. Nokta konulmuştu artık. Bu nadir mutsuz sonla biten masallardandı.
---
